In het kader van Open Monumentendag organiseert vzw Woordentij op zondag 12 september ‘Zingedichten’, een poëzie-evenement dat plaatsvindt in de klokkentoren van de Sint-Michielskerk en in de kerk van De Bremstruik. Ook ik draag mijn steentje bij en kijk er alvast naar uit jullie er te mogen verwelkomen!
In het kader van de vriendschapsband tussen Stad Roeselare en de Noord-Franse gemeente Sercus (Zerkel), schreef ik een gedicht ter ere van onze wielerlegende Freddy Maertens. Het kreeg afgelopen weekend een vaste plaats vlak bij het beginpunt van het fietsknooppuntennetwerk ‘Vallée de Cassel’ en vormt samen met enkele andere gedichten over wielergrootheden de aanzet voor een nieuwe poëzieroute. Het gedicht zal later ook nog in Roeselare verschijnen.
In functie van mijn aanstelling als stadsdichter van Roeselare schreef ik het gedicht ‘Uitkomst’. Toen nog het naderend begin van iets nieuws. Ondertussen ook écht onderweg! Met dank aan Stad Roeselare en schepen van Cultuur Dirk Lievens!
Voor het online poëziemagazine Roer vertaalde en besprak ik een gedicht van de Italiaanse dichteres Eleonora Rimolo. Het gedicht komt uit haar meest recente bundel La terra originale (Het oorspronkelijke land) en is geschreven naar aanleiding van de bosbranden die het zuiden van Italië teisterden in de zomer van 2017. Ook nu weer wordt de regio getroffen door rampspoed. Het artikel vind je hier.
Met ingang van vandaag en tot eind 2023 mag ik mezelf stadsdichter van Roeselare noemen en volg ik zo Reinout Verbeke op.
Ik ben de stad Roeselare en in het bijzonder schepen van cultuur Dirk Lievens heel erg dankbaar voor het vertrouwen.
In samenwerking met Collectief Obsidiaan en verschillende andere culturele organisaties zal ik Roeselare met veel ‘goesting’ als poëziestad op de kaart zetten. Ik kijk er alvast ook naar uit om samen met de Roeselarenaars aan het dichten te gaan.
In de pers: Focus / WTV, Het Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad, KW, vrtNWS
Voor het project Gruis van dichterscollectief Obsidiaan schreef ik aansluitend op de bijdrage van Antony Samson een gedicht. Een kleine worsteling met de waterspiegel. Zoiets.
Verder deint ook het collectieve gedicht Tweede adem, ontstaan in de schoot van 1P2, steeds verder uit. De eerste beweging kan je hier alvast nalezen.
Met bijdragen van Leen Naerts, Marie Meeusen, Leen Pil, Ingrid Strobbe, Bert Struyvé, Wim Vandeleene, Steven Van Der Heyden en van mezelf.
In de Gruisreeks verscheen op Roer nog eens een gedicht van me. Over het wij-zij-denken dat alomtegenwoordig is en over de opmars van een ‘samenzweving’ die elke vorm van samenwerking in de weg staat.
